Chocolade

Chocolade, hetgeen dat naar verluidt al 4000 jaar oud is en teruggaat naar de pre-historische ‘Theobroma’ cacaoboom uit de tropische regenwouden van Zuid-Amerika, is niet altijd de wereldwijd geliefde, zoete traktatie van de moderne tijd geweest. Het was eerder een bittere, doch luxe drank die uitsluitend werd gedronken door welgestelde leden van de gemeenschappen van de oude Olmeken, de Maya’s en de Azteken. De geschiedenis van chocolade is voor velen onbekend, zoals het feit dat dankzij de reizen van Spaanse kolonisten in de 15^e en 16^e eeuw de massaal gewaardeerde cacaobonen naar Europa werden gebracht. Dit werd in eerste instantie ontwikkeld als een heet Spaanse drankje met een zoete smaak en is geleidelijk aan uitgegroeid tot de verrukkelijke versnapering die vandaag de dag wereldwijd door miljoenen mensen geconsumeerd wordt.

• De cacaobonen werden vroeger als betaalmiddel gebruikt, mensen betaalden er zelfs hun belastingen mee.
• Gouden bekers waaruit de chocoladedrank genuttigd werd, werden al na het eerste gebruik weggegooid om de waarde van de drank te blijven eren.
• Met dank aan de Spaanse kolonisten is chocolade nu wereldwijd verkrijgbaar en overal populair.

De Geschiedenis van Chocolade

Zowel de Maya’s als de Azteken beschouwden deze cacaobonen als zeer waardevol. Ze werden dan ook gebruikt als een vorm van valuta bij beide gemeenschappen en de Azteken betaalden zelfs belastingen aan hun keizers in de vorm van deze schijnbaar ongelooflijk kostbare bonen.

Hoewel de chocolade, of liever gezegd de cacaobonen die gebruikt worden om chocolade te maken, meestal beschouwd worden als een consumptiegoed, kreeg het een aanzienlijk grotere rol bij de Maya’s en de Azteken. Niet alleen werden de bonen als betaalmiddel gebruikt, ook hadden ze goddelijke krachten gekregen van de goden van de eerste bewoners van Latijns-Amerika, die ze gebruikten in religieuze rituelen. Als een teken van liefde voor de goddelijke schepping van de Azteekse god Quetzalcoatl werden de bonen uitgewisseld tussen bruid en bruidegom tijdens de huwelijksceremonies van de Maya’s. De Azteekse god zou namelijk zogenaamd uit de hemel gekomen zijn om de gestolen cacaoboom uit het paradijs weer terug te krijgen. De bonen werden oprecht gekoesterd door de twee pre-Colombiaanse beschavingen.

Naast hun financiële en religieuze functies werden de bonen echter ook gebruikt op de meer algemeen bekende manier. De bonen waren het belangrijkste ingrediënt van een dik, koud, ongezoet drankje en produceerden een chocoladedrank die zo waardevol werd geacht dat de oude elite, die bevoorrecht genoeg waren om het te drinken, de gouden bekers waaruit het werd gedronken al na het eerste gebruik weggooiden.

De vele, en soms bizarre, manieren van het gebruik van chocolade zette zich in de 16^e eeuw ook voort in Spanje. Volgens de Spaanse kolonist Hernán Cortes was chocolade in eerste instantie bedoeld als medicijn. Chocolade was een zeer gewaardeerde oplossing voor het genezen van de zieken; het werd voorgeschreven aan patiënten die lijden aan koorts, indigestie en algemene, lichamelijke pijn. De Spaanse geestelijken erkenden de voedingswaarde van chocolade, aangezien het werd aanbevolen als aanvulling tijdens het vasten. De Spaanse aristocratie was echter niet blij met het feit dat de zieken konden genieten van de rijke chocoladedrankjes en, net zoals de Azteekse keizers vóór hen, haalden zij veel plezier uit hun voorrecht om nieuw-gezoete, op suikerriet gebasseerde, rijke drank te kunnen consumeren.

Chocolade in Spanje

Toen het in de 19^e eeuw eindelijk als etenswaar gezien werd, met dank aan de culinaire expertise van de Engelsman Joseph Fry, begonnen de stukjes chocolade zich geleidelijk aan te verspreiden. Chocolade in Spanje is echter nog steeds het meest bekend in de vloeibare vormen churros y chocolate en chocolate caliente. Het proeven van de smaak van de Spaanse chocolade blijft een populaire toeristische activiteit. Als de Spaanse kolonisten de chocolade meer dan 5 eeuwen geleden niet per ongeluk hadden ontdekt, was dit verrukkelijke product misschien wel voor altijd een Latijns-Amerikaans geheim gebleven.