Churros met chocola, de Spaanse lekkernij 

Ze worden gegeten als ontbijt, als dagelijks snack en soms zelfs ná het uitgaan. De krokant gefrituurde meelstengel gedipt in gesmolten chocola, oftewel de Spaanse churros. Deze Spaanse lekkernij bestaat uit niet meer dan bloem, olie, suiker en zout. Het eten van churros met of zonder gesmolten chocola, is een échte Spaanse traditie en wordt gezien als een erg gezellig en sociaal gebeuren, want volgens de Spanjaarden is het ondenkbaar om ze alleen te eten! 

Churros, ook wel een Spaanse donut, is dé lekkernij van Spanje en andere Spaanstalige landen. Deze lekkernij bestaat uit bloem, olie, zout en suiker en wordt vaak in combinatie met gesmolten chocola gegeten.

De origine van de churros is niet duidelijk, maar we weten wel dat ze in Spanje de hele dag én nacht door gegeten worden: als ontbijt, als snack, als merienda (rond een uur of 6) en soms zelfs na het uitgaan!

Waar churros nou precies vandaan komt, is niet duidelijk.. Sommige beweren dat de churros voor het eerst in Catalonië genuttigd werden in het begin van de negentiende eeuw, terwijl anderen zeggen dat de Moren de churros op de markt hebben gebracht in Spanje. Een andere theorie is dat de Spaanse zigeuners churros verkochten op kermissen. Zelfs de Provinciale Vereniging van Makers van Churros hebben ook geen verklaring. Het is één groot mysterie en waarschijnlijk zullen we nooit precies uit vinden waar de churros precies vandaan komen.

Waar de churros dan ook vandaan komen, ze zijn super populair in Spanje. Bij het ontbijt, als tussendoortje en na het uitgaan worden de churros genuttigd. Op z’n typisch Spaans, bestel je er een kopje gesmolten chocola bij waar je de churros in kan dopen en een café con leche. Churros worden tegenwoordig overal verkocht, maar de lekkerste zijn toch te vinden in een échte Churreria. De ambachtelijke maker weet precies wanneer het deeg perfect is, waarna het in een de churrera gaat, een soort slagroomspuit voor deeg. Vanuit de churrera wordt het deeg in de hete olie gespoten en eventjes gefrituurd tot ze een goudkleurige kleur hebben. Vaak wordt er nog een beetje suiker over de churros gestrooid en dan kan het dippen in de chocola beginnen.

In Madrid zijn de churerrias het populairst. Deze kleine barretjes herken je aan de marmeren vloer en kleine tafeltjes. Meestal gaan de churreria’s al om 6 uur in de ochtend open, waardoor er vele feestgangers na het uitgaan nog even langskomen voor churros met gesmolten chocola. La Mallorquina en Chocolatería San Gines zijn het bekendste in Madrid en het zit daar dan ook vaak vol. Deze lekkernij mag je echt niet vergeten tijdens je verblijf in Spanje! 

Veel mensen weten niet dat Spanje een grote variëteit aan kazen heeft. Toch kun je in Spanje allerlei verschillende kazen vinden. Een van de bekendste is de Manchego kaas, maar Spanje kent nog veel meer verschillende kazen. De meeste Spaanse kaas vindt zijn herkomst in het gebied Asturië, wat bekend staat als een echte kaasstreek.

• Manchego is een van de bekendste Spaanse kazen en wordt ook in Nederland veel gegeten.
• In de bekende kaasstreek Asturië vindt ieder jaar een kaasmarkt plaats, waar boeren vanuit de hele streek hun producten verkopen.

Spanje kent een grote variëteit aan kazen en er zijn dan ook heel veel verschillende kazen te vinden met allemaal weer een hele andere smaak. Eigenlijk worden alle soorten kazen wel gemaakt in Spanje. Zo vind je er bijvoorbeeld  de bekende jonge en oude kaas, maar ook witschimmelkaas, blauwe kaas of extra pittige kaas. Enkele bekende kazen uit Spanje zijn de Manchego, de Tetilla en de Cabrales. Spaanse kaas wordt gemaakt van de melk van koeien, schapen, geiten of van een combinatie van deze drie.

De bekendste kaasstreek van Spanje is Asturië in het noorden van Spanje. In deze regio maken kleine familiebedrijfjes al generaties lang kaas.  Wat leuk is om te zien wanneer je een bezoek brengt aan deze regio is dat de herders nog steeds met hun kuddes schapen en geiten door het gebied rondlopen. De meest beroemde kaas uit deze regio is de Cabrales, een schimmelkaas die voortkomt uit de combinatie van koeien-, schapen- en geitenmelk. Deze kaas heeft zijn bijzondere smaak te danken aan het rijpingsproces in kalkstenen grotten.  Iedere laatste zondag van augustus, wordt er in dit gebied een grote kaasmarkt gehouden, waar  kaasboeren vanuit het hele gebied samenkomen om hun producten te verkopen.

Manchego Kaas

De meest bekende kaas uit Spanje is de Manchego kaas. Deze schapenkaas wordt vernoemd naar La Mancha en wordt hier al ruim tweeduizend jaar gemaakt van de volle melk van de Manchega schapen. Manchego heeft een vrij zoete maar milde smaak. Vroeger was de kaas erg geliefd bij herders, die de kaas meenamen op hun trektochten, omdat de kaas een erg lange houdbaarheid had. De kaas kent tegenwoordig een rijpingsperiode van ongeveer twee tot drie maanden en is onder te verdelen in 4 categorieën. Jonge Manchego wordt in Spanje ‘fresco’ genoemd, jong belegen heet ‘semicurado’, belegen noemen ze‘curado’ en oude Manchego heet in Spanje ‘viejo’.

De Manchego kaas behoort tot één van de vele Spaanse specialiteiten en wordt op heel veel verschillende manieren gebruikt. Het kan gegeten worden als een tapa, verwerkt worden in een salade of natuurlijk geserveerd worden op een kaasplankje, waar die vaak gecombineerd wordt met een pasta van kweepeer en noten. Wat bijzonder is aan de Manchego kaas is dat deze tegenwoordig eigenlijk in heel Spanje geproduceerd wordt maar dat het nog nooit iemand gelukt is om de kaas perfect na te maken als in La Mancha. De weersomstandigheden in La Mancha zijn namelijk uniek. De zomers zijn lang, droog en heel heet, terwijl de winters erg koud zijn.    

Andalusië is de grootste regio in het zuiden van Spanje. De regio heeft 8 provincies die elk hun eigen hoofdstad hebben. Bekende steden in Andalusië zijn Sevilla, Málaga, Cádiz, Córdoba en Granada. Er zijn veel Moorse invloeden terug te vinden in de regio doordat de Moren hier vroeger geregeerd hebben. Andalusië staat vooral bekend om haar warme klimaat en de vele zonuren. Er zijn genoeg verschillende dingen te doen; op het strand liggen, mooie culturele steden bezoeken, ontspannen, tapas eten, genieten van flamenco, en natuurlijk niet te vergeten: Andalusië heeft een bruisend nachtleven.  Het nachtleven kenmerkt de Andalusische regio het meest door haar veelzijdigheid en heeft iets  weg van de betoverende Arabische sfeer.  

• Het Spaanse nachtleven begint meestal pas na 00.00, nadat er laat gedineerd en geborreld is en gaat vaak door tot na zonsopgang.
• Doordat er veel Moorse invloeden in Andalusië te vinden zijn, heeft het nachtleven iets weg van de romantische ‘1001 en één nacht’-sfeer. ’
• Het nachtleven van Andalusië heeft zeker een andere sfeer dan in de rest van Spanje en heeft voor ieder wat wils. Redenen genoeg om het nachtleven van Andalusië te ontdekken!

In het algemeen is nachtleven van Spanje erg populair en vaak wennen voor toeristen uit het noorden van Europa. Het uitgaan in Spanje gaat namelijk vaak door tot na zonsopgang. Het Spaanse nachtleven begint met  het nuttigen van aperitiefjes in restaurants en bars, met daarna een late avondmaaltijd. Met vrienden ga je vervolgens een bar of discotheek opzoeken waar tot diep in de nacht gefeest wordt. Voor de diehards zijn er dan nog de bars en clubs die de hele nacht open zijn, of bezoek een ‘afterhour’- of ‘morningclub’. En als afsluiter, de volgende ochtend, een lekker ontbijtje met churros en chocolade.

In Andalusië verschilt het nachtleven niet heel erg, maar door de veelzijdigheid van de provincie is er van alles te doen. Voor toeristen die niet bekend zijn met het Spaanse of Andalusische nachtleven is uitgaan een rare en misschien vreemde ervaring. De mensen in Andalusië gaan pas laat op stap voor een drankje met een tapa en gaan vervolgens tot in de vroege uurtjes door met feesten. In Sevilla en Granada gaat het nachtleven het hele jaar door vanwege de menige Spaanse en internationale studenten die er wonen, maar aan de kust is meer levendigheid in de zomer. In Marbella en Torremolinos zijn veel kroegen, restaurants en discotheken. In de zomer zijn deze plekken vol met toeristen wat een gezellige sfeer geeft.

Het nachtleven van Andalusië is erg breed waardoor er altijd iets te doen is voor iedereen. Een flamenco voorstelling bewonen in Sevilla, een studentenbandje bekijken in het gezellige Granada, een cocktailtje drinken in een strandbarretje met een ontspannen surf-sfeer aan de Costa de Luz of naar het elegante Marbella waar je zo’n 50 euro kwijt bent voor een rondje. Ook voor gok-liefhebbers is er genoeg te doen in Andalusië, waarom niet een nacht doorbrengen in het casino. Het nachtleven van Andalusië is erg verdeeld in verschillende regio’s. Deze regio’s hebben vaak een eigen leeftijdsgroep en style, waardoor er voor ieder wel iets te doen is!

Spellen zijn een vorm van vrijetijdsbesteding die door het verstrijken van de tijd aangepast en veranderd zijn aan de omgeving. Ze worden door de oudere generatie weer overgedragen op de jongere generatie, die het vervolgens weer doorgeeft aan de volgende generatie, enz.. Zoals wij vroeger allemaal hinkelden, knikkerden en tikkertje speelden, zijn er in Spanje ook diverse Spaanse spellen die traditiegetrouw gespeeld werden en tot op heden nog dagelijks worden uitgevoerd door jong en oud. Spanje is namelijk een land met een rijke geschiedenis vol tradities en verhalen waar vele spellen uit voort zijn komen. Vroeger gingen de spellen namelijk van dorp tot dorp, waarbij iedereen weer een eigen versie van het spel had verzonnen.

• Een typisch Spaans spelletje en waarschijnlijk één van de meest populaire kaartspellen is het kaartspel 'el Mus'.
• Populaire spellen die in Spanje veel gespeeld worden zijn over de hele wereld bekend.

Spanje heeft zelfs een eigen kaartendek (juego de naipes of cartas de jugar) dat beter bekent staat als Spaans kaartendek. Het komt voort uit de veertiende eeuw. Deze baraja española (Spaans kaartendek) bestaat normaal gesproken uit 48 kaarten met verschillende historische figuren en symbolen erop. Van deze kaartspellen is het meest bekenste spel waarschijnlijk 'el Mus'. Dit kaartspel komt oorspronkelijk uit het Baskenland en is één van de meest populaire kaartspellen van Spanje. Naast Spanje wordt dit spel ook voor een groot deel in Latijns-Amerika en een klein deel van Frankrijk gespeeld. Het heeft een geschiedenis van wel meer dan 200 jaar oud en over de betekenis en herkomst van de naam bestaan verschillende theorieën. De naam 'Mus' kan zijn ontstaan uit de Baskische taal, waar musu kus betekent. Een andere theorie is dat het woord uit het Latijns musso komt en stil zwijgen betekent. Dit is het tegenovergestelde van praten en werd gebruikt om het spel te laten beginnen. Normaal gesproken wordt het spel met vier spelers in twee paren gespeeld met het Spaanse kaartspel en bestaat het spel uit 40 kaarten. Het kaartspel bevat dan geen achten, negens, tienen en jokers. De regels van het spel kunnen echter sterk van elkaar variëren zoals bij ieder kaartspel voorkomt. Het spel heeft vier rondes: grande (groot), chica (klein), pares (paar), juego (spel) en het doel van het spel is om 40 punten te behalen. Het is een verbaal spel waarin de spelers van hetzelfde team altijd tegenover elkaar zitten en aan de hand van signalen met elkaar kunnen communiceren.

Naast het kaartspel zijn er voor kinderen veel verschillende spellen. De meest bekende spellen die al sinds oudsher worden gespeeld en tot op heden nog steeds populair zijn: 'oca' (Ganzenbord), 'escondite' (verstoppertje), 'gomas' (elastieken), 'peonza' (draaitol) en 'rayuela' (hinkelen). 'Oca' is een leuk bordspel met genummerde vakjes in een spiraalvorm. Er gaan verhalen rond dat de eerste versie van dit Spaanse spelletje een cadeau van Francesco I de Medici (groothertog van Toscane) aan Filips II van Spanje was ergens tussen 1547 en 1587. Ook het spel 'Gomas' is een traditioneel spel van Boliviaanse afkomst, waarbij een lange elastische band door twee spelers wordt uitgerekt. Een derde speler moet sprongen en kunstjes doen in het midden van de elastische band. Als er een fout is gemaakt, moet de speler gaan en mag een ander verder.

Andere traditionele spellen in Spanje (en ook in andere landen) zijn 'damas' (dammen), 'dominó' (domino) en 'parchís' (mens erger je niet). Deze spellen zijn vooral populair onder de wat oudere mensen, omdat hier ook rustig bij gezeten kan worden. Het zijn echte denkspellen en echte gezelschapsspellen die de mensen voor langere tijd kunnen bezighouden.

De siësta is een wereldbekend begrip en een echte traditie in Spanje en andere warme landen. Zelfs in Nederland wordt het vaak gebruikt als excuus om er even tussenuit te knijpen en de ogen voor een korte (of wat langere) periode te sluiten. Doordat het begrip zo vaak wordt gebruikt kunnen er ook wat misvattingen ontstaan wat betreft deze gewoonte, want wat is een echte siësta nou echt?, waar komt het vandaan? en hoe lang duurt het officieel?

• De siësta komt voort uit de elfde eeuw en is door de jaren heen een echte gewoonte in Spanje geworden.
• Een echte siësta duurt tussen de 15 en 30 minuten en is een moment voor de bevolking om in stilte uit te rusten, zodat er nieuwe energie verkregen kan worden voor de rest van de dag.
• Voor sommige toeristen is het misschien wat vervelend, want kleine winkels sluiten vaak tussen 14:00 en 17:00 waarneer ze juist vaak door de stad lopen om die te verkennen.

Over het ontstaan van de siësta kan nog wel even getwist worden. Hier gaan namelijk verschillende verhalen over. Het bekendste verhaal is dat het hoogstwaarschijnlijk voortkomt uit de regels van San Benito in de elfde eeuw. Vroeger telden de Romeinen de uren vanaf zonsopkomst, waaruit bleek dat voor hen het zesde uur het middaguur was. In het Latijns betekent het zesde uur, la sexta hora. De regel was dan ook rust en stilte tijdens dit zesde uur. Alle gelovigen kregen zo meer energie voor de rest van de dag. Dit gebruik werd vervolgens overgenomen van klooster tot klooster, waarop vervolgens de bevolking dit ook als gewoonte begon over te nemen en het de naam siësta gaf. Hoe je het ook went of keert, de siësta is door de bevolking opgenomen in een rap tempo en is net zoals de flamenco en fiesta één van de Spaanse tradities geworden en maakt een belangrijk deel uit van de Spaanse cultuur.

Veel mensen denken vaak dat de siësta langer dan één uur duurt, maar dit is echter niet waar. Officieel duurt een siësta maar tussen de 15 en 30 minuten en kan het gezien worden als een soort middagdutje. Hierbij is het gebruikelijk dat je eventjes onderuitgezakt op een confortable stoel gaat uitrusten met de ogen gesloten. Mocht dit nou niet lukken, dan is op bed liggen uiteraard ook toegstaan. Het belangrijkste is gewoon dat je in volledige stilte eventjes helemaal tot rust kunt komen. Onder de echte Spaanse gewoonten is het dan ook niet gebruikelijk en zelfs een beetje ongepast om tussen de uren van de siësta te bellen. Dit is namelijk het moment van rust voor de Spanjaarden en tevens lunchtijd voor hen. Dit kan vergeleken worden met het bellen onder etenstijd in Nederland.

In veel steden is de siësta nog steeds van toepassing op de winkeltijden. Ter illustratie: de winkels in Sevilla sluiten tussen 14:00 en 17:00 in de middag. Dit is zeker niet raar of onzin zoals sommige mensen wellicht zullen denken, maar rond die tijd is het het heetst van de dag en dan kun je maar beter uit de zon blijven. Zeker in Sevilla. Daar is het namelijk beter om uit de zon te gaan wanneer het hoogzomer is. Temperaturen kunnen namelijk in het zuiden van Spanje gemakkelijk oplopen tot 35 graden. Voor sommige toeristen kunnen deze winkeltijden soms frusterend zijn, want dat is vaak het moment dat zij op pad gaan om de stad te verkennen... en winkels te bezoeken.

Door de jaren heen is de siësta een klein beetje veranderd. Zoals eerder bijna iedereen gebruik maakte van dit middagdutje, is dat nu niet meer zo vanzelfsprekend. Doordat grote multinationals of andere bedrijven wel gewoon open blijven tussen de middag, kan ook niet iedereen hier meer gebruik van maken. Daarnaast is het in het noorden van Spanje niet altijd zo warm en nodig om een dutje te doen zodat de warmte even ontlopen kan worden. Deze tijd wordt dan voornamelijk gebruikt om even met de familie en de kinderen op te trekken.

Hoe de siësta ook wordt gebruikt, het is een gewoonte die gemakkelijk overgenomen kan én zal worden...

Sinterklaas in Spanje...?

Het feest van de "Drie Koningen" is in Spanje een belangrijke feestdag. Waar in Nederland alle kinderen zich verheugen op de komst van Sinterklaas, verheugen de kinderen in Spanje zich op 5 januari. Op deze dag komen namelijk, los Reyes Magos, de drie koningen aan.

Het verhaal van Driekoningen vindt zijn oorsprong in een bijbelverhaal van de apostel Matteüs. Hij beschrijft het verhaal van drie Wijzen uit het Oosten, die door het volgen van een heldere ster aan de hemel, op zoek gaan naar de pasgeboren koning der Joden. Zij komen uiteindelijk aan in een stal in Bethlehem en vinden hier Maria, met haar pasgeboren kindje Jezus. De drie koningen - Melchior, Caspar en Balthasar bieden Maria en het kindje 3 geschenken aan: goud, wierook en mirre.

Net als in het bijbelverhaal brengen de drie koningen ook in Spanje geschenken mee voor de kinderen. Elk jaar schrijven de kinderen "la carta a los Reyes Magos", een soort verlanglijstje met geschenken die ze wensen. In de nacht van 5 op 6 januari zetten kinderen hun schoentje op het balkon, onder de kerstboom of voor het raam, zodat de koningen ze goed kunnen zien. Ook wordt er vaak voor de koningen wat snoepgoed neergelegd en wat hooi en suikerklontjes voor de kamelen. Die nacht gaan de drie Koningen alle huizen langs en de volgende ochtend zijn het snoepgoed en het hooi verdwenen en liggen er cadeautjes klaar. Maar natuurlijk wel als de kinderen het hele jaar lief zijn geweest, want wie niet lief is geweest krijgt in eerste instantie wat carbón dulce, zoete snoepjes die op zwarte steenkool lijken. Deze zijn een waarschuwing voor stoute kinderen en kunnen worden vergeleken met de roe of de zak van Sinterklaas bij ons in Nederland.

Op 5 januari worden in heel veel plaatsen in Spanje optochten georganiseerd,  welke "la Cabalgata de los Reyes Magos" worden genoemd. De optocht in het Spaanse Alcoy in Alicante wordt gezien als de oudste Driekoningen optocht van Spanje en er zijn al beschrijvingen van gevonden uit 1866. Tijdens de optochten zijn de straten gevuld met kerstlichtjes en muziek en staan ze vol met ouders en kinderen. Tijdens de optocht rijden er praalwagens door de straten en op een van deze praalwagens zijn de drie Koningen te vinden. Soms zitten de Koningen ook op kamelen en lopen er paarden mee in de optocht. Vanaf de praalwagens wordt tijdens de optocht vaak snoep naar de kinderen gegooid en soms ook kleine cadeautjes. Op de dag van de intocht zijn alle scholen gesloten en ieder jaar zendt de Spaanse televisie de optocht live uit, ieder jaar vanuit een andere stad.

Tijdens de dagen voor Driekoningen vind je overal speciaal gebakken kransen, in een ronde vorm en versierd met gekonfijt fruit en suiker, genaamd "rosca de reyes" of "roscón de reyes" (de ring van de koning). Traditiegetrouw wordt deze koningskrans op 6 januari als ontbijt gegeten. Vaak zit in de krans een boon verstopt en degene die de boon vindt is op die dag de koning en mag bepalen wat er die dag gedaan wordt en wat er gegeten wordt.

Er bestaan een aantal prachtige verhalen over de herkomst van de turrón. Één van de meest fascinerende is misschien wel het verhaal over een koning van de Spaanse stad Jijona. Hij wilde graag zijn nieuwe Scandinavische vrouw, die heimwee had naar het sneeuwwitte landschap van haar geboorteland, gelukkig maken en daarom plantte hij duizenden amandelbomen rondom het kasteel. Wanneer de bomen bloeiden, herinnerde de prachtige witte bloesem zijn vrouw aan de sneeuw van thuis. Ondanks het prachtige romantische verhaal, is het toch waarschijnlijker dat de turrón een afgeleide is van Moorse tradities uit de 15^e eeuw in Jijona. Door de jaren heen is de turrón verder ontwikkeld tot de vorm waarin we het nu kennen.

Volgens de Spaanse traditie wordt turrón alleen met kerst gegeten. Deze eenvoudige samenstelling van slechts drie ingrediënten (honing, amandelen en eiwit) is één van de meest populaire kerst traktaties in Spanje. Elk jaar van half december tot begin januari eten de Spanjaarden ongeveer 30.000 ton turrón.

Drie Soorten Turron

Vandaag de dag zijn er drie soorten turrón die de ´Beschermde Geografische Aanduiding´ (BGA) status hebben verdiend. Deze status erkent de kwaliteit van de producten, alsmede de geografische, culturele en historische band die ze hebben met het gebied waar ze worden gemaakt en met de ingrediënten waaruit ze bestaan. Deze drie types zijn de Turrón de Alicante, de Turrón de Jijona en de Turrón de Agramunt.

Turrón de Alicante

Dit is het originele recept dat alleen bestaat uit honing, amandelen en eiwitten, maar soms ook suiker kan bevatten. In het gebied rond Jijona (en Alicante) wordt het in ieder geval al gemaakt sinds de 15e eeuw. Het wordt bereid door honing te koken en vervolgens suiker en opgeklopt eiwit toe te voegen en tenslotte worden geroosterde en gepelde amandelen bij het mengsel gevoegd. Het resultaat is een mengsel dat wordt gemengd met grote houten lepels tot de meester turrón maker beslist dat het klaar is. Het mengsel wordt vervolgens in vormen gegoten, afgedekt met een dun wafeltje, in repen gesneden, afgekoeld en vervolgens verpakt.

Turrón de Jijona

Dit recept is iets jonger dan de versie uit Alicante. Het verscheen rond de 16e eeuw en er wordt verondersteld dat het is ontwikkeld als een zoeter alternatief voor kinderen en ouderen of als een antwoord op het toen zeer populaire marsepein. De bereiding van deze turrón is vergelijkbaar met die van de  turrón uit Alicante. Eerst wordt de honing gekookt dan worden suiker en opgeklopte eiwitten toegevoegd en met elkaar vermengd. Vervolgens worden de geroosterde en gepelde amandelen en het honing en eiwit mengsel in een molen gemaald en worden alle ingrediënten tot een soort deeg gedraaid. Dit deeg wordt vervolgens overgebracht naar een andere molen, een zogenoemde boixet, die van onder verwarmd wordt en een grote staaf heeft die in de maalmachine op en neer gaat. De tijd die hier aan wordt besteed zorgt voor de rijke smaak van de turrón. Wanneer dit gedaan is wordt het romige en zachte deeg in mallen gezet om één of twee dagen af te koelen, vervolgens wordt het in repen gesneden en verpakt.

Turrón de Agramunt

Deze soort turrón komt uit Catalonië en vindt zijn herkomst een paar honderd jaar terug. Het wordt bereid door honing te koken en het toevoegen van stijf geslagen eiwit, met of zonder suiker. Dan worden geroosterde en gepelde hazelnoten (of soms amandelen) door het mengsel heen geroerd tot het gelijkmatig vermengd is. Het mengsel wordt vervolgens op een met meel bestoven tafel geschept en gevormd tot ronde tabletten die tussen wafels worden gedrukt.

De turrón traditie en de makers hiervan zorgen ervoor dat er ieder jaar weer nieuwe smaken worden uitgevonden. De nieuwe recepten zijn zowel spannend als innovatief. De turrón de Alicante kan bijvoorbeeld geheel of gedeeltelijk worden bedekt met chocolade of gekonfijt fruit en / of andere noten bevatten of op smaak worden gebracht met kokos, truffel, etc. De turrón de Jijona bevat soms ook eigeel of marsepein en ook de turrón de Agramunt kan met chocolade of gekonfijte plakjes fruit bedekt worden of ze zijn gevuld met brownie, in kirsch geweekte kersen of pralines. Alle combinaties zijn mogelijk en daarom worden veel van de bekende turrón makers ook wel artistieke, culinaire genieën genoemd.

Vanwege het korte turrón seizoen, proberen bedrijven hun bedrijfsactiviteiten uit te breiden door de marketing van hun producten ook buiten de Spaanse en Latijns-Amerikaanse grens door te voeren. Dit heeft tot enig succes geleid in landen als Groot-Brittaninië, Duitsland, Frankrijk en het Verre Oosten. In een poging om ook de Spanjaarden te overtuigen om de traktatie buiten het seizoen te kopen komen bedrijven met verschillende ideeën voor de marketing van hun kostbare turrón. Zo heeft het bedrijf Pablo Garrigós Ibáñez een boetiek geopend die cupcakes, muffins, ijs en koekjes verkoopt, allemaal met de smaak van turrón. Ook een ander bedrijf, Almendra y Miel, opende een winkel, gericht op de verkoop van hun beste turrón in luxe elegante zwarte dozen en als geschenksets. Bij een evenement worden drankjes geïntroduceerd die turrón als ingrediënt bevatten; wat vind jij bijvoorbeeld van een ´Chocolade Jijona Turrón´ met turrón truffel schuim en een vleugje ananas, of misschien de ´Red Fruit Fusion´ met witte chocolade, turrón truffel schuim en kokos?

De turrón bedrijven zijn inderdaad creatief en innovatief en ze zullen dan ook zeker nieuwe smaken en ideeën blijven introduceren tot ze erin geslaagd zijn om de populariteit van deze heerlijke traktatie over de hele wereld te verspreiden. In de tussentijd, genieten wij gewoon van deze eenvoudige maar geweldige traktatie.

Spanje staat bekend om het bruisende nachtleven tot vroeg in de ochtend. Het begint al later op de avond tijdens een etentje in een tapasbar of restaurantje en daarna is het tijd voor een drankje. Daarna kan het echte feest beginnen tot diep in de nacht! Uiteraard wordt in Spanje elke gelegenheid als een feest gezien!

Hotspots voor uitgaan

Spaanse Fiestas

Er zijn in Spanje vele feestdagen ´fiestas´ die uitgebreid gevierd worden. De spaanse fiestas zijn erg leuk om te bezoeken. Spanjaarden maken overal een feest van, dus als het echt feest is weet je niet wat je meemaakt! Er zijn jaarlijks heel veel nationale feestdagen, maar veel steden of gebieden heb zo ook nog hun eigen feestdagen. Spaanse partijen en fiestas worden in alle steden en dorpen uitgebreid gevierd met  veel eten en drinken en vaak ook met bandjes. Ook zijn er vele traditionele activiteiten, afhankelijk wat voor feestdag het is en welk gebied. Mensen zijn continue buiten en genieten samen met hun vrienden en familie.

Voordat er gefeest wordt, moet er natuurlijk eerst gegeten worden. Spanjaarden houden van eten, en dan veel eten. Ze kunnen uren met elkaar tafelen, thuis of ergens in een restaurantje en genieten met vrienden en familie (iets anders voor verzinnen, staat ook precies zo in alinea hier boven Ook van een drankje zijn ze niet vies. Één van de spaanse gewoonten is het drinken van bier of wijn bij de maaltijd. Daarnaast wordt er ook vaak sangria gedronken. Als het tijd is om te gaan feesten, is het leuk om eerst naar de shotbarretjes ´chupiterías´ te gaan om daar te beginnen met shotjes ´chupitos´. Daarna worden de clubs bezocht tot in de vroege uurtjes in de ochtend!

Hotspots voor Uitgaan

Er zijn vele barretjes en kroegjes in Spanje waar je de nachten kunt doorbrengen maar natuurlijk zijn er ook nog de echte clubliefhebbers. Vandaar een klein overzicht van de plaatsen met de beste clubs.

De kustplaatsen die erg populair zijn: Lloret de Mar, Salou, Blanes, Malgrat de Mar. In deze plaatsen is het in de zomer vol met toeristen, vooral jongeren. Zij komen naar deze gebieden om elke dag te feesten en de volgende dag bij te komen op het strand. In de zomer barst het van de feesten met bekende DJ´s. Er zijn verschillende stylen in de clubs en barren dus voor iedereen wat wils.

De spaanse eilanden staan ook bekend om hun clubs, vooral het party eiland Ibiza. Jaarlijks komen hier vele internationale DJ´s. Hier bevinden zich de chiqueste clubs en het is meer bedoeld voor mensen die meer geld hebben. Toch gaan ook veel jongeren er naartoe om te feesten, sommige zelfs een paar dagen. Het is natuurlijk zo duur als je het zelf maakt. Entree en drankjes in de clubs kunnen redelijk duur zijn en vaak is er ook nog een streng deurbeleid. Het eiland Mallorca is super populair onder de jongeren om te feesten en ook de Canarische eilanden hebben vele uitgaansgelegenheden.

De grote steden zoals Madrid, Barcelona en Valencia hebben veel keus wat betreft uitgaan. Van kleine barretjes tot mega grote clubs met meerdere zalen of verdiepingen. Als je een stedentrip maakt naar één van deze steden is het zeker de moeite waard om ook een paar clubs te bezoeken!